Tá ið André missir bæði foreldrini í einari bilvanlukku, endar hann hjá abbabeiggja sínum. Hann hevur klaffa fyri eygað, alt ov nógv romm innanborða og lurtar bara, um tú kallar hann sjórænarin. Ein dagin verður sjórænarin sjúkur, og alt sær svart út. André og sjórænarin fara á sína lívs sjóferð, har teir mugu vinna bæði á risaaldum og meldurstreymi, um teir skulu røkka málinum: At fáa sjórænaran frískan